Yesss, de PETscan is ongelofelijk verbeterd!!!

15 november 2017, één telefoontje met de vraag om naar het ziekenhuis te komen met spoed,
Één ding wisten we zeker, het is mis, dit is niet goed.

In 1 zin komt ons leven stil te staan,
De rest van het gesprek lijkt als een film aan je voorbij te gaan.

Kanker verspreid in m'n hele lichaam, zo'n slecht nieuws en totaal onverwacht,
het ontneemt je in één klap van al je kracht.

Wat een plotselinge wending in ons leven, dit valt zo hard tegen,
niet om gevraagd en toch gekregen.

Ik ontving wat je niemand geven wil,
Echt waar, we vallen beide helemaal stil.

Onwerkelijk, niet te bevatten, onzekerheid of er een toekomst is gegeven,
met dit nieuws naar huis, en leven wordt overleven.

Opeens bedenk ik me, dat ik tegen de ouders van m'n werk vertel over die fucking achtbaan,
maar besef me tegelijkertijd dat we er al in zitten, en deze al van start is gegaan.

Een Russisch roulette van erge ziektes speelt zich in 5 dagen af, gedachtes die alle kanten opgaan,
Overdag fulltime onderzoeken en 's nachts moet mijn moederhart de grootste angsten doorstaan.

Na deze 5 dagen worden we deels uit ons lijden verlost, de diagnose Hodgkin stadia 4, een goed te behandelen soort,
Een lange weg te gaan, maar trots kijk ik naar Martijn bij ieder positief woord.

Kom maar op, ik heb die woorden 'behandeling' en 'genezing' in m'n oren geknoopt,
Na alle ellende van de afgelopen dagen is dit een wonder, zo op gehoopt.

Ik vind mijn kracht terug, met volle angst er tegen aan, we gaan ervoor,
ze hebben in dit geval toch echt de verkeerde te pakken hoor.

Kracht krijg ik ook van m'n allerliefste man en onze kleine meid,
Samen zijn we één, hun maken mij zo sterk in deze strijd.

Ook onze directe familie, vrienden en kennissen zijn er om ons te steunen,
soms zo fijn om met tranen, of juist een slappe lach, op je naasten te leunen.

Eergisteren, 22 januari, de dag van de PETscan, een belangrijke mijlpaal in dit gevecht,
Een lang onderzoek, hopelijk hebben al veel Hodgkin-cellen het loodje gelegd.

Vandaag, 24 januari, de uitslag, de wachtkamer is een reminder aan de hele achtbaan,
Yes!!! We krijgen positief nieuws, de chemo heeft z'n werk al heel goed gedaan.

Tranen van geluk, een sprongetje in m'n hart, wooow dit voelt fijn,
Mijn eigen lichaam komt op de PETscan weer tevoorschijn.

Nog vele chemo's die me te wachten staan,
maar vandaag vecht ik, morgen vecht ik, en overmorgen ook! ik blijf doorgaan.

Deze flow houden we vast, met geloof, hoop en liefde in ons gezin,
Ik zeg, deze overwinning is binnen,
1-0 voor Kristel vs. Hodgkin!