En dat is 5! Een handje vol chemo's achter de rug.

Gisteren weer de vijfde chemo gehad. Ik merk dat je er telkens wel tegenop kijkt omdat je weet dat je opgebouwde fitheid na elke kuur binnen 4 uurtjes weer terug bij af is. Maar als ik dan terugdenk aan de enorme vooruitgang die op de PET/CT scan te zien is dan zakken deze eerste gedachtes ook wel weer.
Hieronder heb ik m'n eerste PETscan van November en die van vorige week naast elkaar gezet, dit verschil is overduidelijk! 

Een kleine uitleg:
Voor de scan moet ik nuchter zijn zodat mijn eigen glucose (suikergehalte) laag is. Dan krijg ik een uur voorde scan radioactieve glucose toegediend via het infuus Vervolgens moet ik een uur heel stil blijven liggen zodat deze radioactieve glucose gelijkmatig opgenomen kan worden. De kankercellen zijn sneldelend maar nemen dus ook veel radioactief glucose op, en op deze manier kun je met een PETscan mijn kanker aankleuren en zichtbaar maken. Er wordt ook nog een CTscan gemaakt om dan te zien of de aankleuringen anatomisch (de normale structuur) of pathologisch (afwijkend) zijn.
De urine (blaas, urineleiders, nieren enz) kleurt dus altijd aan en zoals je ziet m'n hersenen ook (maar dat wist ik al lang, die humorcellen moeten toch ergens fulltime blijven draaien in deze ellende).
Alle andere zwarte plekken in m'n bovenarmen, oksels, wervelkolom, bekken, benen enz was dus kanker. Daar werden we in november helemaal uit het niets mee geconfronteerd, sluipmoordenaar. Dan zakt echt de grond onder je voeten vandaan, maar na de diagnose Hodgkin en de goede prognose hebben we ons goed kunnen herpakken en zijn we het gevecht aangegaan. En zoals ik al schreef, we staan 1-0 voor!
In het beenmerg is nu alles al verdwenen maar in het bloed zitten de Hodgkincellen wel nog, dus als nu de chemo zou stoppen zou de kanker weer uitbreiden, ik moet dus gewoon de 12 giften chemo afmaken. En dan volgt 8 weken na de laatste chemo weer een PET/CT scan. Maar deze mijlpaal zijn Martijn en ik uiteraard met een etentje gaan vieren, in tijden smaakte dit niet zo goed.

Links m'n slechtse selfie allertijden, rechts m'n meest dankbare selfie allertijden!

Gisteren is Aukje met me mee geweest naar de chemo, uit de folie toverde Aukje zelfs een zelfgemaakte havermoutkoek (met iets meer chocola erop dan in het recept stond, maar heey dat verdienen we).
We vroegen ons af wat mensen vroeger zonder Iphone deden tijdens de chemo...💁
We werden geattendeerd op de gewone televisies die er hangen (oeps haha).
Maar we kregen de tijd zo ook heel goed om met lekker buurten over de alledaagse dingen.
Martijn en ik zijn dankbaar voor alle lieve vrienden, familie, collega's, verenigingen en andere lieve mensen om ons heen, we ervaren de steun gewoon elke dag.

Bij thuiskomst was ik gister wel flink misselijk, dit was weer meer t.o.v. de eerdere kuren.
Toch maar de 'zo nodig medicatie' extra genomen, deze is hier tenslotte ook voor. 's Avonds kruipt Isa lekker bij mama onder de deken en geniet ik van alle vitamine L(iefde), de beste die er is. Het is dat Martijn net te groot is om op m'n buik te liggen anders mocht hij er zeker ook bij kruipen.😉

Martijn en ik zijn trots op onze Isa, hoe goed zij hiermee omgaat en hoe ze het allemaal plaatst.
Op advies van de kinderpsycholoog zijn we heel open over alles, zodat ze precies weet waar ze aan toe is. Ze vindt het fijn om van te voren te weten wanneer ze naar onze gastouder Ivette,
bij de Opa's & Oma's of bij haar Oom/Tante is.

Daarnaast hebben we een heel fijn voorleesboek over de grote boom die ziek is, ook infusen krijgt en hierdoor al z'n blaadjes verliest. Wat na een infuus helpt is lekker knuffelen en een lekker warme deken/sjaal. Op het einde van het boek is de boom weer beter, hij sterkt aan en krijgt weer nieuwe blaadjes, juist precies mijn doel! (oke liever haren dan blaadjes op m'n hoofd, maar oke😏).

Gelukkig valt het met de haren nu weer even mee, in December is er heel veel uitgevallen maar nu is dit weer wat rustiger. Je ziet wel dat ze een stuk dunner zijn maar het is nog goed te verdoezelen.Na de carnaval is m'n zesde kuur, Yes op de helft!
Martijn gaat dan weer met me mee, fijn om dit samen door te bikkelen.💖