Niet 1/4 maar 1/3 van het hele behandelplan zit erop, BAM, nog 8!

We zijn inmiddels weer twee weken verder.
Na de derde kuur heb ik toch meer last gehad van de misselijkheid, deze was wel met vlagen dus het was te dragen. Dit zorgt wel voor verdrietmomentjes, het is dan confronterend dat ieders leven doorgaat en het mijne stil lijkt te staan, het wereldje is kleiner en de weg is lang.
Maar nadat de eerste 4-5 dagen van de kuur langs waren voelde ik me steeds beter. Meer energie, meer genieten en weer meer mezelf.

De afgelopen weken waren er weer wat mijlpaaltjes, voor het eest heb ik weer  gesaxofoond bij mijn fanfare in Rooy, heerlijk muziek maken, perfecte afleiding. In het weekend zijn Martijn en ik een avond mee geweest met de kwakkert, ook hier waren we weer even gewoon Martijn en Kristel. Ik vind het fijn dat dit soort momentjes nu kunnen, hier maken we ook gebruik van, over een aantal maanden is dit misschien (tijdelijk) niet haalbaar.

Afgelopen dinsdag ben ik weer op mijn werk geweest, terug op de NICU van het MMC.
De plek waar ik 15 november abrupt ben weg gebeld. Achteraf viel het me mee toen ik er weer stond, hierbij met mijn afdelingshoofden en collega mogelijk thuiswerk besproken (ja op eigen verzoek en nee er zit geen druk achter). Maar dit is voor mij hele fijne afleiding, geeft mij een nuttig en voldaan gevoel en hiermee blijft mijn kennis van ICN-verpleegkundige op niveau.

Meteen m'n nieuwe pasje gekregen, i'll be back lieve collega's

Woensdag is er weer bloed geprikt, mijn afweer was weer laag, maar beter dan de laatste keer.
'Gelukkig mocht vandaag de kuur doorgaan, samen met mijn schoonzus Kelly heb ik de kuur 'goed' doorstaan.
Op de terugweg voel ik wel weer gelijk de impact, slapjes en duizelig. Dus bij thuiskomst was ons huisje helemaal schoon (dankje lieve mam) en ben ik weer in m'n mandje gekropen.
Iedereen weer bedankt voor de lieve berichtjes en de kaartjes die nog altijd komen, ongelofelijk.
Nu 1/3 i.p.v. 1/4 van het hele behandelplan al doorstaan, BAM!

Volgende week volgt de petscan en de uitslag later die week, dit is een spannend moment. Mijn gevoel zegt dat het goed gaat, ik heb er vertrouwen in. Maar ik moet wel toegeven dat ik deze feiten/plaatjes van de scan wel nodig heb als bewijs.
Dit heeft er ook mee te maken dat ik de vorige keer zo negatief verrast ben door de scan, dus m'n vertrouwen heeft een deuk gekregen.
Normaal heb ik niet zoveel geduld voor het spelletje 'zoek de 10 verschillen',
nou ik hoop dat het er nu 283 verschillen zijn!