De tweede chemo
Het is 15 dagen later, tijd voor de tweede chemo. Van de ene kant zien we ertegen op omdat ik inmiddels weer fit ben, maar dit stukje dadelijk weer in lever.
De dag voor de chemo word ik gebeld door het ziekenhuis. M’n afweer blijkt erg laag, leuco’s 1,5. Hierdoor ben ik heel vatbaar voor infecties.
De oncoloog wil toch dat de chemo doorgaat om de Hodgkin aan te vallen, maar ik moet wel extra gaan opletten. De komende week geen grote groepen opzoeken, openbare ruimtes beperken en geen knuffels kusjes. Nog steeds zieke mensen ook niet op bezoek laten komen.
Inmiddels is Martijn weer twee weken aan het werk en samen
besluiten we dat Linda meegaat naar de chemo. Nooit gedacht dat Linda en ik in deze setting samen in een ziekenhuis waren. Normaal tijdens de diensten was het lachen, lol en plezier tussen ons werk door.Het is 15 dagen later, tijd voor de tweede chemo. Van de ene kant zien we ertegen op omdat ik inmiddels weer fit ben, maar dit stukje dadelijk weer in lever.
De dag voor de chemo word ik gebeld door het ziekenhuis. M’n afweer blijkt erg laag, leuco’s 1,5. Hierdoor ben ik heel vatbaar voor infecties.
De oncoloog wil toch dat de chemo doorgaat om de Hodgkin aan te vallen, maar ik moet wel extra gaan opletten. De komende week geen grote groepen opzoeken, openbare ruimtes beperken en geen knuffels kusjes. Nog steeds zieke mensen ook niet op bezoek laten komen.
Martijn laat weten dat het voor hem ook een rare dag
weer is, wat een rollercoaster in ons leven. Via de app contacten we regelmatig tijdens de kuur. De behandeling verloopt eigenlijk hetzelfde als de vorige
keer. Met twee paar NICU ogen letten we onbewust op dezelfde dingen, maar
snelheden van 800 ml/u zijn wel even anders dan 0.08 ml/u.
De Ipad zorgt voor goede afleiding, de chemozakken raken
leger en de online winkelmandjes vollerš
Tijdens de chemo komt de diĆ«tiste langs i.v.m. m’n gewicht.
Het dieet klinkt meer als een die-eet. Vol met eiwitten en vetten,
worstenbroodjes, pindarotsjes en roomijsjes.
Ook m’n oncoloog komt langs en voor het eerst zie ik m’n PET-scan, dat is wel even slikken. Zoveel verschillende plekken aangekleurd in m’n lichaam en ik had niets door, het is een sluipende ziekte, bah.
Na 15.30 gaan we weer huiswaarts en over een uurtje zijn
Martijn en Isa weer terug, lekker samen, lekker thuis. Ook m’n oncoloog komt langs en voor het eerst zie ik m’n PET-scan, dat is wel even slikken. Zoveel verschillende plekken aangekleurd in m’n lichaam en ik had niets door, het is een sluipende ziekte, bah.
Lieve Kristel, Martijn en Isa, wat knap dat jullie op deze manier jullie verhaal met ons delen! En wat een TOP titel heb je boven je blog staan!! Hou dat vast, sure YOU can!!! Liefs Marieke
BeantwoordenVerwijderenPotverdorie kristel, wat een ellende allemaal,of jullie het afgelopen tijd nog niet genoeg voor je kiezen hebben gekregen. Zolang wj maar blijven vast houden aan die 'CAN' en de positieve instelling die je altijd hebt geloof ik ook dat dit weer ten goede komt. Veel sterkte bij die vervelende kuren en als alles achter de rug is hoop ik dat we samen nog een keer lol kunnen maken op het weinfeest in Braunenberg. Groeten Ad Indenkleef en natuurlijk aug Joke.
BeantwoordenVerwijderen