De eerste chemo

Lieve vrienden,
Wat zijn we geleefd de afgelopen weken. Met momenten is het nog zo onwerkelijk. Er is zoveel gebeurd, zoveel disciplines, zoveel afspraken, zoveel onderzoeken, zoveel zaken regelen. Het lijkt wel een fulltime job.
Tijdens het regelen van 't haarwerk bedachten we ons ook nog dat we heel graag een fotoshoot van ons drietjes wilde, gelukkig konden we deze bij Belinda heel snel regelen en wat zijn we blij met onze shoot!

Vanuit Maastricht is de second opinion uitgevoerd en het behandelplan opgesteld, gelukkig mag dit in Weert plaatsvinden. Dat scheelt veel want ik moet namelijk iedere 2 weken chemo krijgen.

De second opinion heeft bevestigd dat ik Hodgkin stadia 4 heb, op de petscan zijn veel gebieden aangekleurd. Het beenmerg van beide bovenbenen, m'n bekken, m'n wervelkolom, m'n beide bovenarmen, m'n milt, m'n lymfe oksel en achter de borstspier. Zo vreemd dat ik niets voel, het bewijs wat voor sluipende ziekte het is, dit is nog allemaal lastig te verwerken.

Ik krijg 6 ABVD kuren (ABVD is de afkorting van 4 soorten chemo, bij scrabble zouden ze een enorm goede woordwaarde hebben maar dat is dan ook meteen het enige goede eraan).

Een kuur bestaat uit 2 giften, op de 1^e en de 15^e dag. In totaal 6 kuren dus 12 chemo giften via het infuus.

Een dozijn chemo is dus nodig om die hodgkin cellen te verwijderen, en lelijk..., dat zijn ze.

Het heeft wat weg van een grote uil die ook nog eens enorm scheel kijkt. (zie plaatje)

Donderdag 30 november, 2 weken na het nieuws hang ik al aan het eerste chemo-infuus. Martijn en ik zijn hartelijk ontvangen in Weert op het dagcentrum oncologie, wat een lieve mensen werken daar, hart voor de zaak.

Bij het eerste infuus zien we de rood/roze vloeistof via de infuuslijn aankomen, een gek idee wel. Tussendoor wordt er gespoeld met NaCl. Zo worden alle vier de chemo’s gegeven in 5 uur tijd. Ik heb tijdschriften en m’n haakwerk bij voor de afleiding, een knalroze gehaakte flamingo voor Isa. Maar m’n arm moet recht blijven tijdens het inlopen van de chemo, dus de chemo wint van de flamingo.

De laatste chemo is een pijnlijke, hierbij krijg ik ook een ice pack op m’n arm, het infuus wordt qua stand wat aangepast waardoor het beter uit te houden is, het blijft toch agressief spul. Bij iedere infuuszak wordt naam en geboortedatum gecheckt. Uiteraard ook door mezelf ;-)

Zo hoor je regelmatig 1930, 1948 als geboorte jaren om me heen, maar geen enkele 1986, nee duhhhhh, beetje jong ook.

Na het laatste infuus mag ik naar huis en moet ik heel rustig aan doen. Isa heeft het supergoed bij Ivette (onze gastouder) gedaan, we zijn trots als we het horen.
Thuis word ik goed geholpen door de beste zo-lang-er-maar-geen-bloed-bij-is-verpleger Martijn en ons cliniclowntje Isa.

In de dagen erna voel ik me naar omstandigheden best goed, ik krijg ik medicatie tegen de bijwerkingen. De maandag en de dinsdag vallen zwaar, duizelig en slap. De bloeddruk blijkt ook erg laag en m’n smaak is ook erg raar. Het lichaam laat me nu pas voelen hoe het is zonder de medicatie tegen de bijwerkingen. In de loop van de week voel ik me elke dag beter en sterker. Een week nadien kan ik naar omstandigheden weer goed functioneren.

Op naar de volgende kuur, part 2/12.
Iedereen super bedankt voor de lieve kaartjes, bloemetjes, berichtjes, kaarsjes en medeleven, ook jullie zijn toppers!