Fijne feestdagen!

We zijn weer een weekje verder na de 2e chemo. De kuur is eigenlijk wel hetzelfde verlopen, m'n eigen dexa afbouwschema werkt goed;-)
De dag na de kuur was het wel even schrikken, Isa kreeg 's avonds de buikgriep...
Snel belde ik schoonmoeder en Martijn in huis want ik wist dat dit met mijn lage afweer een enorm risico zou zijn. Maar m'n moederhart brak alweer, ik kon Isa niet zelf pakken i.v.m. het gevaar, ik kon haar geen weltrusten kusje geven na het ziek zijn en haar geen aai over de bol geven. De krokodillentranen van mama waren nog groter dan die van Isa denk ik.
Dit zijn echt van die dingen waar je van te voren niet over nadenkt maar zo enorm tegenvallen als 't nu net gebeurt. Buiten dat, hoort een ziek kindje bij mama, maar gelukkig had ik papa die haar alle liefde gaf. Ik zette m'n 1,5 leuco met joker in en we gingen slapen.
De zaterdag ben ik dan op advies ook gescheiden van Isa geweest, 's morgens vroeg de auto in naar mijn ouders in Stramproy. Daar kreeg ik natuurlijk wel een all inclusive verzorging in m'n ouderlijk huis, super warm en lief!
Van Martijn hoorde ik dat Isa aan het opknappen was, dit was m'n beste medicijn en 's avonds kon ik weer lekker naar huis.
In de loop van de week gaat het elke dag weer beter met me, de energie is nog wisselend, soms is het opeens op en moet ik rusten, maar het hersteld altijd wel weer.
Het thuiszitten is natuurlijk wel een ding voor mij, ofja niet mijn ding!!!
Degene die mij goed kennen weten dat ik graag bezig ben, allerlei dingen om handen heb, graag onder de mensen ben en mezelf nuttig maak. Ook m'n werk mis ik enorm, het zorgen voor deze kleine dappere strijders samen met mijn collega's. Even je eigen ding doen en dan 's avonds weer thuiskomen en Isa om de nek vliegen.

Ik krijg hele lieve reacties van jullie over het blog, ook hoe 'sterk' ik ben, maar ook ik huil af en toe de ogen uit m'n hoofd hoor.
Maar hey, het zou ook werkelijk heel raar zijn als je met deze situatie altijd bleef lachen...
Alleen van die tranen worden die hodgkin-cellen niet bang, dus kijk ik af en toe eens flink kwaad (en dat kunnen die donkere Beeren-ogen ook wel hoor).
Daarna weer schouders eronder, kijken naar de mooie foto's van ons gezin en weer door!
'Cancer is only going to be a chapter in my life, and not the whole story!!!!

Als laatste willen wij jullie allemaal hele fijne feestdagen wensen, geniet van de gezelligheid, de warmte, familie/vrienden en van elkaar.
Want de mooiste dingen die kun je voor elkaar niet kopen, die kun je alleen maar stilletjes hopen.

Liefs Martijn, Kristel en Isa