Exact 3 jaar later

3 jaar geleden, precies op deze dag,

Kregen wij een enorme tegenslag.

Zware wolken voltrokken boven ons hoofd,

Machteloos en totaal verdoofd.

Een genadeklap en met een onmenselijke onzekerheid,

Stonden we aan het begin van een onbekende strijd. 

De eerste berichten waren zo somber, er was geen later,

' t Leek alsof we ons in een vrije val  probeerde vast te grijpen aan water.

Een sprankje hoop kwam even later aan de horizon,

Dit gaf ons steun en kracht toen ik aan 't traject begon.

Ik hoopte dat de ziekte niet m'n leven zou bepalen,

Hoop houden, bidden en 'a can in cancer' beschreef ik in m'n blogverhalen.

Iedereen in dit schuitje hoopt op die 'can' en wil graag overleven,

Dankbaar zijn we elke dag voor de toekomst die ons is gegeven.

Onderweg zagen we mensen die 't niet redden, zo blijkt, het is geen wedstrijd,

Want waren hun dan verliezers? Kregen zij enkel blessuretijd?

't Lot bepaalt, niemands pad is op voorhand bekend in 't leven,

Je kunt alleen maar hopen dat de ziekte jouw tijd niet inhaalt die jou is gegeven.

Nu in deze bizarre coronatijd kwam ik even tot stilstand,

Even overheerste onverwerkte angst, een deja vu naar een gevaarlijke onbekende vijand.

Maar lieve mensen, stay safe en wees zorgzaam voor elkaar,

Tart niet het lot, gezondheid is niet te koop, wees dankbaar.

Nu exact 3 jaar later voelt 't goed dat ik deze blog sluit,

De geschiedenis zal ons weliswaar niet verlaten maar we kijken 't liefst vooruit. 

De fotoshoot precies vandaag, die ons net dat beetje extra deed,

Want ons 'perfecte plaatje' bestaat niet uit de juiste instellingen, maar bekroond met liefde, is team Geenen compleet! 

Dankjewel en dikke kus van ons