Deze blog is bedoeld voor familie, vrienden en geïnteresseerden. Via deze weg wil ik jullie op de hoogte houden van hetgeen wat ons is overkomen. Vanaf 15 november stond onze wereld op z'n kop, ik blijk kanker te hebben. Een week later werd duidelijk dat het Hodgkin stadia 4 blijkt te zijn. Vanaf toen ontplofte ook mijn telefoon, allemaal zo'n lieve berichtjes, veel vragen (vragen die wij zelf ook hadden). Daarna besefte ik dat er zoveel tijd in de gsm gaat zitten om iedereen te beantwoorden (wat ik het liefste wel zou doen). Ook op advies van de artsen heb ik besloten deze blog aan te maken. Zo zijn jullie op de hoogte van wat er zich afspeelt en is de telefoon weer voor normaal gebruik.
De eerste mail die naar vrienden en familie is gegaan:
Enkele maanden kampte ik met vage klachten, waaronder lange koortsperiode.
Vanuit daar is divers bloedonderzoek en een PETscan ingezet. De scan was bedoeld voor een eventuele infecties in het lichaam op te sporen.
Naar de tijd verstreek verdwenen ook de klachten en bestempelde ik mezelf als genezen, alleen nog even de uitslag van de PETscan en dan kon m'n dossier dicht, maar niets bleek minder waar...
Martijn en ik zijn op ons werk gebeld door de internist en we moesten meteen naar het ziekenhuis komen. Zij had heel slecht nieuws. Op m'n scan waren diverse botten en een lymfeklier in de oksel aangekleurd als kwaadaardig weefsel. Dit was een immense klap in ons gezicht, gebroken. De eerste vermoede diagnose was borstkanker met uitzaaiing naar de botten. Beide ouders, broer en zus hebben we in moeten lichten, onmenselijk om te horen, te vertellen, onze wereld stortte letterlijk in.
Vrijdag hebben we alle onderzoeken doorlopen, echo's, foto's, biopten voor weefselonderzoek.
Er werd niets gevonden in de borst, wel kwaadaardig weefsel in de lymfe, de scan bleek dus inderdaad van mij (ik hoopte nog op een domme fout zoals patientverwisseling bij de scan). De diagnose veranderde opeens van borstkanker met uitzaaiingen, naar eventuele lymfeklier kanker, maar dan begrepen ze de botten nog niet.
Het leek wel een Russisch roulette van hele erge ziektes.
Het weekend kwam er tussen en we moesten wachten, eigenlijk gewoon niet te doen.
Wat hangt boven ons hoofd, dit kan toch niet, waarom??
Vandaag is de diagnose gekomen, ik blijk Hodgkin (lymfeklierkanker) te hebben.
M'n beenmerg is in verschillende delen van mijn lichaam aangetast, waardoor ik waarschijnlijk in stadia 4 val.
Het is wel te behandelen maar ik zal wel de langste chemo periode tegenmoet gaan omdat het zich in dit stadium bevind.
Vanaf nu doorverwijzing naar Maastricht voor second opinion en behandelplan.
Er zijn al vele kaarsjes gebrand en gebedjes gebeden, blijf dit maar doen. Met alleen chemische troep kom ik er niet.
Vechtlust, positief denken, doorzettingsvermogen, medici, veel lieve vrienden/familie en veeeeel kaarsjes zijn nodig.
'there is a 'can' in 'cancer'!!!
Lieve Groeten Martijn, Kristel en kleine Isa
Naar de tijd verstreek verdwenen ook de klachten en bestempelde ik mezelf als genezen, alleen nog even de uitslag van de PETscan en dan kon m'n dossier dicht, maar niets bleek minder waar...
Martijn en ik zijn op ons werk gebeld door de internist en we moesten meteen naar het ziekenhuis komen. Zij had heel slecht nieuws. Op m'n scan waren diverse botten en een lymfeklier in de oksel aangekleurd als kwaadaardig weefsel. Dit was een immense klap in ons gezicht, gebroken. De eerste vermoede diagnose was borstkanker met uitzaaiing naar de botten. Beide ouders, broer en zus hebben we in moeten lichten, onmenselijk om te horen, te vertellen, onze wereld stortte letterlijk in.
Vrijdag hebben we alle onderzoeken doorlopen, echo's, foto's, biopten voor weefselonderzoek.
Er werd niets gevonden in de borst, wel kwaadaardig weefsel in de lymfe, de scan bleek dus inderdaad van mij (ik hoopte nog op een domme fout zoals patientverwisseling bij de scan). De diagnose veranderde opeens van borstkanker met uitzaaiingen, naar eventuele lymfeklier kanker, maar dan begrepen ze de botten nog niet.
Het leek wel een Russisch roulette van hele erge ziektes.
Het weekend kwam er tussen en we moesten wachten, eigenlijk gewoon niet te doen.
Wat hangt boven ons hoofd, dit kan toch niet, waarom??
Vandaag is de diagnose gekomen, ik blijk Hodgkin (lymfeklierkanker) te hebben.
M'n beenmerg is in verschillende delen van mijn lichaam aangetast, waardoor ik waarschijnlijk in stadia 4 val.
Het is wel te behandelen maar ik zal wel de langste chemo periode tegenmoet gaan omdat het zich in dit stadium bevind.
Vanaf nu doorverwijzing naar Maastricht voor second opinion en behandelplan.
Er zijn al vele kaarsjes gebrand en gebedjes gebeden, blijf dit maar doen. Met alleen chemische troep kom ik er niet.
Vechtlust, positief denken, doorzettingsvermogen, medici, veel lieve vrienden/familie en veeeeel kaarsjes zijn nodig.
'there is a 'can' in 'cancer'!!!
Lieve Groeten Martijn, Kristel en kleine Isa
Geen opmerkingen:
Een reactie posten